سرّمگو چيست؟
جيحون آبادى مى گويد: قرآن سى و دو جزء بوده است. سى جزء آن در امور شرع و فروع دين بود. و دو جزء ديگر اصل و اصول دين حق است که در سينه پيامبر ثبت و ضبط بود. اين دو جزء همان سرّ مگو است. پيامبر اصول و احکام شرعى را بيان کرد اما سرّ مگو را افشا نکرد.
بر او گشت قرآن نزول از اله بُدى سى و دو جزء در اصطلاح
که سى جزء آن حجت شرع بود به قانون آيين آن فرع بود
دو جزو دگر اصل دين حق است به اهل حقيقت پس او ناطق است
که سرّ مگو آن بُدى در اصول بُدى ثبت در سينه آن رسول
اصول شريعت بيان کرد او زبان بست ديگر به سرّ مگو
در جاى ديگر کتمان خدايى حضرت على(عليه السلام) را سرّ مگو دانسته است
محمد از آن گشت حاجت قبول که بسپرد سر را به زوج بتول
گرفتى چنان دامن او به صدق به اوصاف او اول آمد به نطق
بگفتا على اول و آخر است خداوند در باطن و ظاهر است
جز حيدر نباشد به من کس خدا که ديدم همه اوست در دو سرا
على گفت با احمد اى نيک رو نکن کشف بر کس تو سرّ مگو
و گاهى در مقدمه کتابهايشان نوشته شده است
مطالب اين کتابها سرّ مگو است براى غير اهلش بازگو نشود.
يکى از دلايلى که اهل حق به طور شفاهى خدايى حضرت على(عليه السلام) را انکار مى کنند ولى در کتابهايشان به آن تصريح شده است، همين مسأله سرّ مگو است. بنابراين از مجموع مطالب گفته شده و سرّ مگوهاى مختلف مى توان به اين نتيجه رسيد که مراد آنان از سرّ مگو همان تقيه است. چون مى دانند مردم آگاه و مسلمان نه داستان سى و دو جزء بودن قرآن را مى پذيرند و نه خدايى حضرت على (ع) و نه مطالبى که در کتاب هاى آنان وجود دارد.
خلاصه: اينکه هر جا اهل حقها درمانده شده وجوابي براي گفتن ندارندحتي براي مريدان خود تنها به گفتن سر مگو است پناه برده وازجواب دادن سر باز مي زنند.البته با اين مکتب پوچالي وبي ريشه جوابي ندارند که بدهند.
علي آباداني
بر او گشت قرآن نزول از اله بُدى سى و دو جزء در اصطلاح
که سى جزء آن حجت شرع بود به قانون آيين آن فرع بود
دو جزو دگر اصل دين حق است به اهل حقيقت پس او ناطق است
که سرّ مگو آن بُدى در اصول بُدى ثبت در سينه آن رسول
اصول شريعت بيان کرد او زبان بست ديگر به سرّ مگو
در جاى ديگر کتمان خدايى حضرت على(عليه السلام) را سرّ مگو دانسته است
محمد از آن گشت حاجت قبول که بسپرد سر را به زوج بتول
گرفتى چنان دامن او به صدق به اوصاف او اول آمد به نطق
بگفتا على اول و آخر است خداوند در باطن و ظاهر است
جز حيدر نباشد به من کس خدا که ديدم همه اوست در دو سرا
على گفت با احمد اى نيک رو نکن کشف بر کس تو سرّ مگو
و گاهى در مقدمه کتابهايشان نوشته شده است
مطالب اين کتابها سرّ مگو است براى غير اهلش بازگو نشود.
يکى از دلايلى که اهل حق به طور شفاهى خدايى حضرت على(عليه السلام) را انکار مى کنند ولى در کتابهايشان به آن تصريح شده است، همين مسأله سرّ مگو است. بنابراين از مجموع مطالب گفته شده و سرّ مگوهاى مختلف مى توان به اين نتيجه رسيد که مراد آنان از سرّ مگو همان تقيه است. چون مى دانند مردم آگاه و مسلمان نه داستان سى و دو جزء بودن قرآن را مى پذيرند و نه خدايى حضرت على (ع) و نه مطالبى که در کتاب هاى آنان وجود دارد.
خلاصه: اينکه هر جا اهل حقها درمانده شده وجوابي براي گفتن ندارندحتي براي مريدان خود تنها به گفتن سر مگو است پناه برده وازجواب دادن سر باز مي زنند.البته با اين مکتب پوچالي وبي ريشه جوابي ندارند که بدهند.
علي آباداني
+ نوشته شده در سه شنبه یازدهم آبان ۱۳۸۹ ساعت 1:1 توسط پاسخ به صوفی
|